325 సమాధ్ానప్ర్చిత్తని. గౌరిక్ మహాద్ేవుడు చూప్ిన సేప్ాదృశ్ామును చ్ెప్ిపత్తని. వీర్భదరప్ప మగ్ుల కోప్ించి చ్ెనా బసప్పను ముకకలు ముకకలుగా నరికదనని బెద్రరించ్ెను. చ్ెనాబసప్ప ప్ిరిక్వాడు. వాడు నా ప్ాదములబటిట ననేా యాశ్ీయించ్ెను. వాని కోప్ిషిు శ్త్ుర వు బారినుండల కాప్ాడెదనని నేను వానిక్ వాగాా నము చ్ేసిత్తని. కొంత్కాలమునకు వీర్భదరప్ప చనిప్ో యి ప్ాముగా జనిుంచ్ెను; చ్ెనాబసప్ప కూడ చనిప్ో యి కప్పగా జనిుంచ్ెను. చ్ెనాబసప్ప బెక బెక లాడుట విని, నేను చ్ేసిన వాగాా నమును జాప్ితక్ ద్ెచుచకొని, ఇకకడకు వచిచ వానిని ర్క్షలంచి, నా మాటను ప్ాలించుకొంటిని. భగ్వంత్ుడు ఆప్ద సమయమందు భకుత ల ర్క్షలంచుటకై వారి వదాకు ప్ర్ుగత్ుత ను. భగ్వంత్ుడు ననిాచటకు బంప్ి చ్ెనాబసప్పను ర్క్షలంచ్ెను. ఇదంత్యు భగ్వంత్ుని లీల." నీతి ఈ కథవలా మనము నేర్ుచకొనిన నీత్త యిేమన ఎవర్ు చ్ేసిన ద్ానిని వారవ యనుభవించవలెను. ఇత్ర్ులతోగ్ల సంబంధములనిాటిని, బాధను కూడ అనుభవించవలెను. త్ప్ిపంచుకొను సాధనము లేదు. త్న కవరితోనెైన శ్త్ుర త్ేమునాయిెడల ద్ానినుండల విముక్తనిప్ందవలెను. ఎవరికైన ఏమెైనను బాకీయునా ద్ానిని తీరిచవేయవలెను. ఋణము గాని, శ్త్ృత్ేశరషముకాని యునాచ్ో ద్ానిక్ త్గిన బాధ ప్డవలెను. ధనమునందు ప్రరాసగ్లవానినద్ర హీనసిథత్తక్ ద్ెచుచను. త్ుటటత్ుదకు వానిక్ నాశ్నము కలుగ్జవయును. ఓం నమో శ్రీ సాయినాథాయ శాంత్తోః శాంత్తోః శాంత్తోః నలుబద్రయిేడవ అధ్ాాయము సంప్ూర్ణము.