133 సరాహిత్ులు షిరిడీక్ వెళ్ళళమని సలహా నిచిచరి. అచచట సాయిబాబాను దరిశంచి యనేకమంద్ర శాంత్త ప్ందుచుండలరి. వారి కోరికలు గ్ూడ నెర్వేర్ుచుండెను. సాఠవగారిక్ ఇద్ర నచ్ెచను. వెంటనే 1917వ సంవత్సర్ములో షిరిడీక్ వచ్ెచను. అచచట శాశ్ేత్బరహువలె సేయంప్రకాశుడెై, నిర్ులుడు శుదధసేర్ూప్ుడునగ్ు సాయిబాబాను చూచిన యత్నిక్ మనశాచంచలాము త్గిగప్ో యి శాంత్త కలిగను. వాని ప్ూర్ేజను ప్ుణామువలన బాబా యిెకక ప్విత్రమయిన ప్ాదసరవ లభించ్ెను. అత్డు గొప్ప మనోబలము గ్లవాడగ్ుటచ్ే వెంటనే గ్ుర్ుచరిత్ర ప్ారాయణము మొదలుప్టెటను. 7 రోజులలో చరిత్ర చదువుట ప్ూరితకాగానే బాబా యానాడు రాత్తర అత్నికొక దృషాట ంత్మును చూప్ను. అద్ర యిటలా ండెను; బాబా గ్ుర్ుచరిత్రము చ్ేత్తలో బటలట కొని ద్ానిలోని విషయములను ఎదుట కూర్ుచనా సాఠవకు బో ధ్రంచుచునాటలా , అత్డు ద్ానిని శ్ీదధగా వినుచునాటలా జూచ్ెను. సాఠవ నిదరనుంచి లేచిన వెంటనే కలను జాా ప్కముంచుకొనెను. మగ్ుల సంత్సించ్ెను. అజాా నమనే నిదరలో గ్ుఱ్ుఱ ప్టిట నిదరప్ో వుచునా త్నవంటివారిని లేప్ి, గ్ుర్ుచరితామృత్మును ర్ుచి చూప్ుట బాబా యొకక దయార్ారహృదయమె గ్ద్ా యనుకొనెను. ఆ మర్ుసటిద్రన మాదృశ్ామును కాకాసాహెబు ద్ీక్షలత్ుకు తెలియజవసి ద్ాని భావమేమయి యుండునో సాయిబాబా నడలగి తెలిసికొనుమనెను. ఒక సప్ాత హము చ్ాలునో లేక యింకొక సప్ాత హము చ్ేయవలెనో కనుగొను మనెను. సమయము ద్రిక్నప్ుపడు కాకా సాహెబు బాబాను ఇటాడలగను. "ఓ ద్ేవా! యిా దృశ్ామువలన సాఠవకు ఏమని చ్ెప్ప నిశ్చయించిత్తవి? అత్డూర్కొనవలెనా లేక యింకొక సప్ాత హము చ్ేయవలెనా? అత్డు అమాయక భకుత డు; అత్ని కోరిక నెర్వేర్చవలెను అత్నిక్ దృషాట ంతార్థమును బో ధ్రంచవలెను. వాని నాశ్రర్ేద్రంప్ు" డనిన, బాబా "అత్డు గ్ుర్ుచరిత్ర నింకొక సప్ాత హము ప్ారాయణ చ్ేయవలెను. ఆ గ్ీంథమునే జాగ్ీత్తగా ప్ఠించినచ్ో, నాత్డు ప్ావనుడగ్ును; మేలు ప్ందగ్లడు. భగ్వంత్ుడు ప్తరత్త చ్ెంద్ర వానిని ప్రప్ంచబంధములనుండల త్ప్ిపంచును." అనెను. ఆ సమయమున హేమడ్ ప్ంత్ు అచచట నుండల, బాబా కాళ్ళ నొత్ుత చుండెను. బాబా ప్లుకులు విని యత్డు త్న మనసుసలో నిటాను కొనెను. "సాఠవ యొకక వార్మే ప్ారాయణ చ్ేసి ఫలిత్మును ప్ంద్ెనా! నేను నలుబద్ర సంవత్సర్ములనుంచి ప్ారాయణ చ్ేయుచునాాను గాని నాకు ఫలిత్ము లేద్ా! అత్ డలకకడ 7 ద్రనములు మాత్రమే నివసించ్ెను. నేనో 7 సంవత్సర్ములనుంచి యునాాను. నా ప్రయత్ాములు