204 తిరశూలము, లిెంగము మేఘశాాముడు బాబాను రండుచ్ోటా ప్ూజ్జంచుచుండెను. మసతదులో బాబాను సేయముగా ప్ూజ్జంచుచుండెను. వాడాలో నానా సాహెబు చ్ాంద్ోర్క రిచిచనప్టమును ప్ూజ్జంచుచుండెను. ఈ ప్రకార్ము 12 నెలలు చ్ేసను. వాని భక్తక్ మెచుచకొనెనని తెలుప్ుటకు బాబా అత్నికొక దృషాట ంత్ము చూప్ను. ఒకనాడు వేకువజామున మేఘుడు త్న శ్యాప్యి ప్ండుకొని కండుా మూసియునాప్పటిక్, లోప్ల ధ్ాానము చ్ేయుచు, బాబా ర్ూప్మును జూచ్ెను. అత్డు మేలుకొనాటలల తెలిసికొని, బాబా యక్షత్లు చలిా "మేఘా, త్తరశూలమును వార యుము" అని అదృశుాడయిెాను. బాబా మాటలు విని, యాత్ుర్త్గా కండుా ద్ెర్చ్ెను. బాబాను చూడలేదు గాని, యక్షత్ లకకడకకడ ప్డలయుండెను. బాబా వదాకు ప్ో యి, చూచిన దృశ్ామును గ్ూరిచ చ్ెప్ిప త్తరశులమును వార యుట కాజా నిమునెను. బాబా యిటానెను. "నా మాటలు వినలేద్ా? త్తరశూలమును వార యుమంటిని. అద్ర దృశ్ాము కాదు. సేయముగా వచిచ, నేనే చ్ెప్ిపత్తని. నా మాటలు ప్ లుా గావు. అర్థవంత్ములు." మేఘు డలటలా ప్లికను. "మీర్ు ననుా లేప్ినటలల భావించిత్తని. త్లుప్ులనిా వేసి యుండుటచ్ే, నద్ర దృశ్ామను కొంటిని." బాబా త్తరిగి యిటలా జవాబిచ్ెచను. "ప్రవేశించుటకు నాకు వాక్లి యవసర్ము లేదు. నాకు ర్ూప్ము లేదు. నేననిాచ్ోటా నివసించుచునాాను. ఎవర్యితే ననేా నము నా ధ్ాానమునంద్ే మునిగి యుందురో వారి ప్నులనిాయు సూత్రధ్ారినెై నేనే నడలప్ించ్ెదను." మేఘుడు వాడాకు త్తరిగి వచిచ, బాబా ప్టమువదా గోడప్ై త్తరశూలము ఎర్ీర్ంగ్ుతో వార సను. ఆ మర్ుసటి ద్రనము ఒక రామద్ాసి భకుత డు ప్ూనానుంచి వచిచ బాబాకు నమసకరించి ఒక లింగ్మును సమరిపంచ్ెను. అప్ుపడే మేఘుడు కూడ అచటకు వచ్ెచను. బాబా యిటానెను. "చూడు శ్ంకర్ుడు వచిచనాడు; జాగ్ీత్తగా ప్ూజ్జంప్ుము." మేఘుడు త్తరశూలమును వార సిన వెంటనే లింగ్ము వచుచట జూచి యాశ్చర్ాప్డెను. వాడాలో కాకాసాహెబు ద్ీక్షలత్ సాానము చ్ేసి సాయిని త్లంచుకొనుచుండగా త్న మనోదృషిటయందు లింగ్ము వచుచట గాంచ్ెను. అత్డాశ్చర్ాప్డుచుండగా మేఘశాాముడు వచిచ, బాబా త్నకు లింగ్ము కానుకగా నిచ్ెచనని చూప్ను. ద్ీక్షలత్ుడు ద్ానిని జూచి సరిగా నద్ర త్న ధ్ాానములో కనప్డలనద్ానివలె నునాదని సంత్సించ్ెను. కొద్రా రోజులలో త్తరశూలమును వార యుట ప్ూరితకాగా, బాబా మేఘశాాముడు ప్ూజచ్ేయుచునా