293 ద్ేవు తాను సటకా ద్ెబులు కూడా త్తనునేమో యను కొనెను. ఒక గ్ంట త్ర్ువాత్ బాబా యత్నిని వాడాకు వెళ్ళళ మనెను. ద్ేవు అచటికవగి జరిగినదంత్యు జోగ్ుకు, బాలకరామునకు ద్ెలియజవసను. సాయంకాల మందరిని ర్ముని బాబా కబుర్ు ప్ంప్ను. ముఖ్ాముగా ద్ేవును ర్మునెను, “నా మాటలు వృదుధ ని బాధ్రంచి యుండవచుచనుగాని, యత్డు ద్ంగిలించుటచ్ే నేనటలా ప్లుకవలసి వచ్ెచ” నని బాబా నుడలవెను. త్తరిగి బాబా ప్ద్రరండు (౧౨) ర్ూప్ాయలు దక్షలణ యడలగను. ద్ేవు ద్ానిని వసూలుచ్ేసి చ్ెలిాంచి, సాషాట ంగ్నమసాకర్ము జవసను. బాబా యిటానెను. “ప్రత్తరోజు జాా నేశ్ేరిని చదువుము. ప్ో యి వాడాలో కూర్ుచండుము. ప్రత్తనిత్ాము కొంచమెైనను కీమము త్ప్పక చదువుము. చదువునప్ుడు దగ్గర్ునా వారిక్ శ్ీద్ాధ భకుత లతో భోధప్ర్చి చ్ెప్ుపము. నేను నీకు జాలాత ర్ు సలాా నిచుచటకు ఇచట కూరొచనియునాాను. ఇత్ర్ులవదాకు ప్ో యి ద్ంగిలించ్ెదవేల? నీకు ద్ంగ్త్నమునకు అలవాటల ప్డవలెనని యునాద్ా?” బాబా మాటలు విని ద్ేవు సంత్సించ్ెను. బాబా త్నను జాా నేశ్ేరిని ప్ార ర్ంభించుమని యాజాా ప్ించ్ెననియు, త్నకు కావలసినద్ేద్ో యద్ర ద్రిక ననియు, యప్పటినుండల తాను సులభముగా చదువగ్ల ననియు యనుకొనెను. త్తరిగి బాబా ప్ాదములకు సాషాు ంగ్నమసాకర్మొనరచను. తాను శ్ర్ణువేడెను. కనుక త్నను బిడేగా నెంచి, జాా నేశ్ేరి చదువుటలో తోడపడవలసినదని బాబాను వేడుకొనెను. ప్రలికలు ద్ంగిలించుట యనగా నేమో ద్ేవు అప్ుపడు గ్ీహించ్ెను. బాలకరాముని ప్రశిాంచుటయిే గ్ుడేప్రలికలు ద్ంగిలించుట. బాబాకటిట వెైఖ్రి యిషటము లేదు. యిే ప్రశ్ాకైనా సమాధ్ానము యిచుచటకు తామే సిదధముగా నుండలరి. యిత్ర్ుల నడుగ్ుట బాబాకు యిషటములేదు. అందుచ్ే నత్ని బాధ్రంచి చీకాకు ప్టెటను. అద్రయునుగాక యిత్ర్ుల నడుగ్కుండ బాబానే సర్ేము యడలగి ద్ెలిసికొనవలెననియు, నిత్ర్ుల ప్రశిాంచుట నిష్రయిెజనమనియు జప్పను. ద్ేవు యా త్తటాను ప్ువుేలు, అశ్రరాేదములుగా భావించి సంత్ుషిటతో ఇంటిక్ బో యిెను. యా సంగ్త్త యంత్టితో సమాప్ిత కాలేదు. చదువుమని యాజాా ప్ించి బాబా యూర్ుకొనలేదు. యొక సంవత్సర్ము లోప్ుగా బాబా ద్ేవు వదాకు వెళ్ళళ వాని యభివృద్రధని కనుగొనెను. 1914వ (౧౯౧౪ వ) సంవత్సర్ము ఏప్ిరల్ నెల రండవ (౨ వ) తేద్ీ గ్ుర్ువార్ము ఉదయము బాబా సేప్ాములో సాక్షాత్కరించి