294 ప్ై అంత్సుత లోకూర్ుచండల “జాా నేశ్ేరి బో ధప్డుచునాద్ా లేద్ా?” యని యడలగను. “లేదు” యని ద్ేవు జవాబిచ్ెచను. బాబా: ఇంకా యిెప్ుపడు ద్ెలిసికొనెదవు? ద్ేవు కండా త్డలప్టలట కొని “నీకృప్ను వరిషంప్నిద్ే ప్ారాయణము చీకాకుగా నునాద్ర, బో ధప్డుట చ్ాల కషటముగా యునాద్ర. నేను ద్ీనిని నిశ్చయముగా జప్ుపచునాాను.” యనెను. బాబా: చదువునప్ుడు, నీవు తొందర్ప్డుచునాావు. నాముందర్ చదువుము. నా సమక్షమున చదువుము. దేవు: యిేమ చదువవలెను? బాబా: యాధ్ాాత్ు చదువుము. ప్ుసతకమును ద్ీసికొని వచుచటకు ద్ేవు వెళళళను. యంత్లో మెలకువ వచిచ కండుా తెర్చ్ెను. యిా దృశ్ామును జూచిన ప్ిముట ద్ేవు కంత్ యానందము, సంతోషము కలిగనో చదువర్ులే గ్ీహింత్ుర్ు గాక! ఓం నమోోః శ్రీ సాయినాథాయ శాంత్తోః శాంత్తోః శాంత్తోః నలుబద్ర యొకటవ యధ్ాాయము సంప్ూర్ణము.