217 ప్లుకలేదు. కవవలము వారి దర్శనమే సంతోషమునకు కార్ణమయిెాను. వారి దర్శనమాత్రముననే నామనశాచంచలాము ప్ో యినద్ర. అంత్ర్ంగ్మున ఆనంద ముదువించినద్ర. ఇద్రయిే దర్శనభాగ్ాము.' అత్డు త్న దృషిట సాయినాథుని ప్ాదములప్ై నిగిడలంచ్ెను. అత్ని నోట మాట రాకుండెను. బాబా లీలలు విని, యత్ని సంతోషమున కంత్ులేకుండెను. బాబాను సర్ేసా శ్ర్ణాగ్త్త వేడెను. త్న వేదనను బాధలను మర్చ్ెను. సేచఛమెైన యానందమును ప్ంద్ెను. అకకడ 12 రోజులు సుఖ్ముగా నుండల త్ుదకు బాబా సలవు తీసుకొని వారి ఊద్ీ ప్రసాదమును ఆశ్రర్ేచనమును ప్ంద్ర యిలుా చ్ేరను. రహాతా కుశాల్ చెంద్ తెలావార్ుజామున వచిచన సేప్ాము నిజమగ్ునని యందుర్ు. ఇద్ర సత్ామే కావచుచ. కాని బాబా సేప్ాములకు కాలనియమము లేదు. ఒక ఉద్ాహర్ణము: ఒకనాడు సాయంకాలము బాబా కాకాసాహెబు ద్ీక్షలత్ును రాహాతాకు ప్ో యి, చ్ాలరోజులనుండల చూడకుండుటచ్ే, కుశాల్ చంద్ ను తీసికొని ర్మునెను. ఒక టాంగాను ద్ీసికొని కాకా రాహాతా వెళళళను. కుశాల్ చంద్ ను కలిసికొని బాబా చ్ెప్ిపన వార్త నందజవసను. ద్ీనిని విని కుశాల్ చంద్ యాశ్చర్ాప్డెను. మధ్ాాహాభోజనానంత్ర్ము నిదరప్ో వుచుండగా త్నకు సేప్ాములో బాబా కనప్డల వెంటనే షిరిడీక్ ర్మునినందున నత్డు షిరిడీక్ ప్ో వుటకు ఆత్ుర్త్తో నునాార్ని చ్ెప్పను. త్న గ్ుఱ్ణము అచచట లేకుండుటచ్ే, త్న కుమార్ుని బాబాకు ఈ సంగ్త్త ద్ెలుప్ుటకై ప్ంప్ను. కుమార్ుడు ఊర్ు బయటకు ప్ో వుసరిక్ ద్ీక్షలత్ టాంగా తీసికొని వచ్ెచను. కుశాల్ చందును ద్ీసికొని రావలసినదని బాబా ద్ీక్షలత్ుకు చ్ెప్ుపటచ్ే, నిదార్ు టాంగాలో కూర్ుచండల షిరిడీ చ్ేరిరి. కుశాల్ చంద్ బాబాను దరిశంచ్ెను. అందర్ు సంత్సించిరి. బాబా ఈ లీలను జూచి, కుశాల్ చంద్ మనసుస కర్గను. పెంజాబి రామలాల్ (బ ెంబాయి) ఒకనాడు బ ంబయిలో నుండు ప్ంజాబి బార హుణుడు రామలాల్ యనువాడు సేప్ామును గాంచ్ెను. సేప్ాములో బాబా కనప్డల షిరిడీక్ ర్మునెను. బాబా వానిక్ మహంత్ువలె గ్నిప్ించ్ెను. కాని అత్నిక్ వారచట గ్లరో తెలియకుండెను. ప్ో యి వారిని చూడవలెనని మనమున నిశ్చయించ్ెను. కాని చిర్ునామా తెలియకుండుటచ్ే చ్ేయుట కవమయు తోచకుండెను. ఏవరినెైన మనము ప్ిలిచినచ్ో వచుచవారి కొర్కు