207 జర్ుగ్ుచుండగా, బాబా యామె భక్తవిశాేసములకు ప్తరత్త జంద్ర యామె యిషటద్ెైవముయొకక దృశ్ాము ప్రసాద్రంచ్ెను. ఆమెకు బాబా శ్రీరామునివలె గానిపంచ్ెను. త్న యిషటద్ెైవమును జూచి యామె మనసుస కరిగను. ఆమె కండానుండల యానందబాషపములు కార్ుచుండగా ఆనందముతో చ్ేత్ులు త్టెటను. ఆమె యానందవెైఖ్రిక్ త్క్కనవా రాశ్చర్ాప్డలరి. కాని కార్ణమేమో తెలిసికొనలేకుండలరి. జరిగిన దంత్యు ఆమె సాయంకాలము త్న భర్తతో చ్ెప్పను. ఆమె సాయిబాబాలో శ్రీరాముని జూచిత్త ననెను. ఆమె అమాయిక భకుత రాలగ్ుటచ్ే, శ్రీరాముని జూచుట, ఆమె ప్డలన భరమ యని భర్త యనుకొనెను. అద్ర యంత్యు వటిట చ్ాదసతమని వెక్కరించ్ెను. అందర్ు సాయిబాబాను జూడగా ఆమె శ్రీరాముని జూచుట యసంభవమనెను. ఆమె యా యాక్షవప్ణకు కోప్గించ లేదు. ఆమెకు శ్రీరామదర్శనము అప్ుడప్ుడు త్న మనసుస ప్రశాంత్ముగా నుండునప్ుడు, దురాశ్లు లేనప్ుడును, లభించుచునే యుండెను. ఆశ్ురాకరమెైన దరశనము ఈ ప్రకార్ముగా జర్ుగ్ుచుండగా ఒక రాత్తర భర్తకొక యదుుత్మెైన దృశ్ాము ఈ ప్రకార్ముగా కనబడెను. అత్డక ప్దా ప్టటణములో నుండెను. అకకడల ప్ో లీసులు త్నను బంధ్రంచిరి. తాడుతో చ్ేత్ులు కటిట, యొక ప్ంజర్మున బంధ్రంచిరి. ప్ో లీసువార్ు తాడుముడల మరింత్ బిగించుచుండగా సాయిబాబా ప్ంజర్ము దగ్గర్నే నిలిచియుండుట జూచి, విచ్ార్ముగా నత్ డలటానెను. "నీ కీరిత విని, నీ ప్ాదముల వదాకు వచిచత్తని. నీవు సేయముగా నిచట నిలచి యుండగా, ఈయాప్ద నాప్యి బడనేల?". బాబా యిటానెను. "నీవు చ్ేసిన కర్ుఫలిత్మును నీవే యనుభవింప్వలెను." అత్డలటానెను. "ఈ జనులో నాక్టిట యాప్ద వచుచటకు నేనేమ ప్ాప్ము చ్ేయలేదు." బాబా యిటలలనెను, "ఈ జనుములో కాకునా గ్త్జనుములో నేమయిన ప్ాప్ము చ్ేసియుండ వచుచను." అత్డలటానెను. "గ్త్జనుములో యిేమయిన ప్ాప్ము చ్ేసి యునాచ్ో, నీ సముఖ్మున ద్ాని నేల నిప్ుపముందర్ యిెండుగ్డలేవలె దహనము చ్ేయరాదు?" బాబా "నీ కటిట విశాేసము గ్లద్ా?" యని యడుగ్ అత్డు 'కలదు' అనెను. బాబా యప్ుపడు కండుా మూయుమనెను. అత్డు కండుా మూసి తెర్చునంత్లో ఏద్ో ప్డలప్ో యి క్ీందబడలన ప్దా చప్ుపడయిెాను. ప్ో లీసువార్ు ర్కతము కార్ుచు ప్డలప్ో యి యుండలరి. తాను బంధవిముకుత డెై యుండెను. అత్డు మక్కలి భయప్డల బాబావెైప్ు జూచ్ెను. బాబా యిటానెను. "ఇప్ుపడు నీవు బాగ్ుగ్ ప్టలట బడలత్తవి. ఆఫతసర్ుా వచిచ నినుా బంధ్రంచ్ెదర్ు."