261 ప్ారిప్ో యిెను. బాబా సరిగా ఆ మొత్తమునే యిెటలా చ్ెప్పగ్లిగనో నాకు తెలియదు. రాత్తరంబవళ్ళళ ఏడుచచు కూర్ుచంటిని. నా ప్రయత్ాములనిాయు విఫలమెైనవి. ఒక ప్క్షమువర్కు చ్ాల యారాట ప్డలత్తని. విచ్ార్గ్ీసుత డనెై దుోఃఖ్ముతో అర్ుగ్ుప్ై కూరొచనియుండగా ఒక ఫకీర్ు నా సిథత్తని గ్నిప్టిట కార్ణమును ద్ెలిసికొనెను. నేను వివర్ములనిాయు ద్ెలిప్ిత్తని. అత్డు "షిరిడీ సాయి యను ఔలియా యునాార్ు, వారిక్ మొర కుకము. నీకు ప్ిరయమెైన యాహార్ము విడువుము. నీ మనసుసలో వారి దర్శనము చ్ేయువర్కు నీకు ప్ిరయమెైన యాహార్మును త్తననని మొర కుకకొనుము." అనెను. నేనటలట లే "బాబా! నా దరవాము ద్రిక్న ప్ిముట, మీ దర్శనము చ్ేసిన ప్ిముట, నేననాము త్తనెదను" అని మొర కుకకొంటిని. ద్ీని త్ర్ువాత్ 15 ద్రనములు గ్డచ్ెను. బార హుణుడు త్నంత్ట తానే నా డబుును నా క్చ్ెచను. నా శ్ర్ణు వేడెను. వాడలటానియిెను. "నేను ప్ిచిచయిెత్తత యిటలా చ్ేసినాను. నా శిర్సుస నీ ప్ాదములప్ై బెటిటత్తని. దయచ్ేసి క్షమంచుము." ఈ విధముగా కథ సుఖ్ాంత్మెైనద్ర. నాకు కనిప్ించి సహాయమొనరిచన ఫకీర్ు త్తరిగి కనబడలేదు. ఫకీర్ు చ్ెప్ిపన షిరిడీ సాయిబాబాను చూచుట కంతో గాఢమెైన కోరిక కలిగినద్ర. మాయింటి కంత్ దూర్ము వచిచనవార్ు షిరిడీ సాయిబాబాయిే యని నా నముకము. ఎవర్యితే నాకు కనప్డల నా దరవామును త్తరిగి తెప్ిపంచిరో అటిటవార్ు 35 ర్ూప్ాయల కొర్కు ప్రరాశ్ చూప్దరా" ద్ీనిక్ వాత్తరవకముగా మావదానుంచి యిేమయు ఆశించక, ఎలాప్ుపడు త్మ చ్ేత్నయినంత్వర్కు బాబా మముులను ఆధ్ాాత్తుక మార్గమున నడలప్ింత్ుర్ు. ద్ంగ్లించిన నా దరవాము ద్రిక్న వెంటనే మక్కలి సంత్సించి మెైమర్చి నా మొర కుకను మర్చిత్తని. ఒకనాటి రాత్తర నేను కొలాబాలో నునాప్ుపడు బాబాను సేప్ాములో జూచిత్తని. షిరిడీక్ ప్ో వలెనను సంగ్త్త యప్ుపడు జాప్ితక్ వచ్ెచను. నేను గోవా వెళ్ళళత్తని, అకకడనుండల సతటమర్ మీద బ ంబాయి వెళ్ళళ అటలనుండల షిరిడీక్ ప్ో వ నిశ్చయించిత్తని. నేను హార్ుర్ువదాకు ప్ో గా సతటమర్ులో జాగా లేకుండెను. కవప్టను ఒప్ుపకొనలేదు కాని, నాకు ప్రిచయములేని నవుకరొకడు చ్ెప్పగా నొప్ుపకొని ననుా సతటమర్ులో బ ంబాయిక్ తీసికొనివచ్ెచను. అకకడనుండల యికకడకు రైలులో వచిచత్తని. కాబటిట బాబా సర్ేజుా డు, సరాేంత్రాామ. మేమెకకడ? మా యిలెా కకడ? మా అదృషటమేమని చ్ెప్పవలెను! బాబా యా దరవామును త్తరిగి రాబటెటను. ఇకకడకు