Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download

Kantlijn 20-nr compleet

2 de Kantlijn Alblasserdammer aan het woord Een prettig gestoord, creatief, chaotisch war- hoofd. Iemand die altijd klaarstaat om anderen vooruit te helpen. Een vrouw die vaak schatert van het lachen, maar ook ingetogen kan zijn. ‘Ik kan mijzelf heel goed aanpassen aan het mo- ment. Ik ben als een kameleon. Maar wel een oprechte.’ Denise van de Ketterij (42) of misschien wel meer bekend als gewoon ‘Denise’ is een geboren en ge- togen Alblasserdammer met stadse ouders. Vader uit Den Haag, moeder uit Amsterdam. Zij kwamen destijds naar Alblasserdam, omdat vader bij Nedstaal ging werken. Denise is verliefd op het Damdorp: ‘Ik wil hier voor geen goud weg. Het is een heerlijk gek dorp.’ Hoezo gek? ‘Alblasserdam is best een in- getogen dorp. Maar als er dan een feestje is, gaat iedereen los en maandagmorgen zien we dan wel wat we met de rest doen. Het is een ons kent ons dorp en aan de andere kant ook weer niet, doordat er inmiddels ook aardig wat import is. Gewoon een positief gek dorp.’ Schaterend: ‘Eigenlijk een beetje zoals ik ben: prettig gestoord dus!’ En dat ingetogen zijn? Denise denkt even na. ‘Ik kan mijzelf heel goed aanpassen aan het moment. Aan de mensen, de setting. Een soort kameleon. Maar wel oprecht, het is geen façade.’ Slapend dorp Denise vertelt verder over haar idee van Alblasser- dam. ‘Als je door ons dorp rijdt, lijkt het een slapend dorp. Maar dat is het in de verste verte niet. Er ge- beurt hier zo ontzettend veel! Sporten en verenigin- gen te over. En via Kijkesaan ontdek ik ook hoeveel inwoners hier creatief bezig zijn, zonder dat dit direct zichtbaar is. Daarnaast vind ik dat hier nog ontzet- tend veel mensen met het hart op de goede plek wonen. Neem bijvoorbeeld het vluchtelingenwerk. Daar zit ik nu dik in. Ik ben nog steeds dagelijks bezig met de groep vluchtelingen die hier in Alblasserdam enkele weken zijn geweest. Overigens mogen wij ons gelukkig prijzen met de groep die hier is geweest. Want ik zie in dit vrijwilligerswerk dat het ook echt heel anders kan. De vluchtelingen die in de Beukel- manschool hebben gewoond waren echt oké. En zij zijn – eerlijk waar – allemaal weg van de Alblasser- dammers en van het dorp. Niet dat ze nu per se hier willen wonen, maar vanwege het ontvangst en het oprechte medeleven en hulp die zij geboden kregen. Ze voelden zich thuis. Dat is zo’n moment dat ik super- trots ben op Alblasserdam en het feit dat ik Alblas- serdammer ben. Dat mensen niet met spandoeken voor de deuren staan; ik zou me kapot schamen voor het dorp. Je hoeft het niet met alles eens te zijn, maar heb wel respect alsjeblieft.’ Slapen op de bank Denise komt uit een goed, stabiel gezin van harde werkers. Vader, moeder en een zus. Vader werkte bij Nedstaal en was politiek actief bij de PvdA in Alblas- serdam. ‘We hadden het echt goed met elkaar. Ik ben er trots op.’ Ook trots op je eigen gezin? Scha- terend: ‘Kom op zeg, natuurlijk! Maar het is zeker geen kopie van het gezin waar ik uit kom. Dat was wel de oude arbeiders versie. Moeder werkte over- dag een paar uurtjes, papa kwam na het werk thuis ‘Ik ben absoluut niet van plan volwassen te worden!’ Denise van de Ketterij

Pages Overview