Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download

Kantlijn 20-nr compleet

de Kantlijn 13 gebruik. Wanneer we de heide niet elke 25 jaar af- plaggen, zou het gewoon weer bos worden. Maar in cultuur kunnen hoge natuurwaarden voorkomen!’ Wetten van de economie Na de oorlog is het land in snel tempo veranderd door intensief boerengebruik. Bloemrijke hooilanden waren er op een gegeven moment alleen nog in re- servaten. Vanaf de jaren ’60 moesten er bepaalde gebieden gekocht worden om de natuurwaarden op die plekken te behouden. Weidevogels krijgen de kans niet hun eieren uit te broeden, omdat er eind april al voor ’t eerst gemaaid wordt. Er zijn geen in- secten meer en geen kruiden want die worden dood- gespoten. Er moet maximaal geproduceerd worden wat een verlies aan natuurwaarden oplevert. De Alblasserwaard is 20.000 ha groot, daarvan is De Donkse Laagten minder dan 1%. De wetten van de economie zijn sterk. Productie staat voorop, ondanks dat klimaat nu wel ‘hot’ is. Positief Maar het is niet enkel kommer en kwel. Luuk: ‘Sinds de jaren ’80 is de bever terug en voorzichtig kun- nen we zeggen dat ook de otter het redelijk doet. De laatste is veel kwetsbaarder en vaak verkeersslacht- offer. Om dit te voorkomen worden faunapassages aangebracht en voor groter wild de ecoducten. Op die manier kunnen we zowel het één als het ander sparen. Veel vogelsoorten doen het goed, zoals de witte reiger. Maar soorten, zoals de grutto, kievit, leeuwerik enz, die afhankelijk zijn van het boeren grasland ... daar maken we ons grote zorgen om.’ Opa Er is bij Luuk nooit een sterk verlangen geweest in een ander gebied opzichter te worden, al zijn hem de kansen wel geboden. ‘Ik woon aan de dijk in Lex- mond. Mijn opa, uit 1895, was watermolenaar bij Meerkerk. Hij vertelde veel mooie verhalen over die tijd. Hij kon op zijn tiende al malen, zoals zijn va- der. Als er wind was draaiden ze soms dag en nacht. Molenaars stonden onder toezicht van het polder- bestuur en dat waren boeren met maar één belang: het land moest droog! Het bracht twee gulden per week op, de rest werd bijverdiend door visserij en het werk bij de boer of in de griend. Het leven was hard en de afhankelijkheid van de natuur groot. Opa werkte niet voor de natuur maar het moest hem geld opbrengen! Maar hij heeft mij in elk geval de liefde voor het landschap en de natuur doorgegeven!’ Tekst: Lucia Hubregtse, fotografie: Marianne van Hasselt, archief

Pages Overview