Pallieterke nr 26 van 25 juni 2014

Actueel 25 juni 2014 5 Farage nipt geslaagd, tijd slinkt voor Le Pen Laten we deze week eens kijken naar de twee mensen ter rechterzijde die een frac- tie trachten te vormen: Nigel Farage van het Britse UKIP en Marine le Pen van het Franse Front national. (Het zou uiteraard beter zijn als ze de krachten zouden bundelen, maar daar wil Farage niet van weten; hij wil bin- nenkort de Britse nationale verkiezingen win- nen, en heeft geen zin zich een kiescam- pagne lang te moeten verantwoorden.) Zootje ongeregeld? Nigel Farage is voorlopig nipt geslaagd in zijn opdracht: hij heeft de vereiste 25 leden uit zeven verschillende landen gevonden. Zoals verwacht was het vinden van 25 leden geen probleem, aangezien zijn UKIP er al 24 heeft. Zijn EFD komt aan 48 zetels. Als in de ‘serieuze’ pers al beweerd werd dat ECR een ‘zootje ongeregeld’ is, dan is die benaming echt wel van toepassing op EFD. Naast de vrij rechtse UKIP zetelen 17 verkozenen van de vrij linkse Beppe Grillo uit Italië, waarvan de samenhang zeer af te wachten valt. Deense volkspartij en Ware Finnen zijn uitgesproken rechts. De Zweedse Democraten flirtten tot voor kort met Le Pen, en liepen pas te elfder ure over. Als klap op de vuurpijl haalde Farage maar nipt zijn zeven landen, door… een ver- kozene van het Franse Front National om te kopen. Zij verlaat de fractie van Marine le Pen, gaat als onafhankelijke zetelen en levert Farage zo een fractie op. Een wansmakelijke koehandel. Binnenkort weten we wat ze van Farage in ruil krijgt… Het leiderschap van Farage is hoe dan ook chaotisch en ontoe- reikend. Als hij dat EFD-vehikel vijf jaar lang overeind houdt, zal dat een klein mirakel zijn. Kleine vijver Voorlopig heeft hij de zwartepiet echter met succes doorgespeeld naar Marine le Pen. De vijver om leden en landen uit te vis- sen, is voor Marine wel erg klein geworden. Zoals bekend, heeft zij partijen uit vijf landen samengebracht: FN, Vlaams Belang, FPÖ uit Oostenrijk, Lega Nord uit Italië en de PVV. Met 37 zetels zijn de vereiste 25 vlot gehaald. Maar waar moeten de twee benodigde extra landen vandaan komen? Een beetje overijld hebben Le Pen, Wilders en co besloten dat er geen samenwerking mogelijk is met de Griekse Gouden Dageraad, het Hongaarse Job- bik en de Duitse NPD. Nochtans is er zeker bij die twee laatsten een proces van ‘volwassen- wording’ aan de gang, dat door een fractiewer- king zeker zou versneld worden. Die drie mogen dus niet meedoen. Zijn dan nog ‘beschikbaar’: vier Polen, één Bul- gaar en één Roemeen. De Polen behoren tot de rechtse partij KNP, wat staat voor Kongres Nowej Prawicy (Congres van Nieuw Rechts), een piepjonge eerder ultraliberale partij geleid door de flamboyante Janusza Korwin-Mikke. De Bulgaar werd verkozen voor de VMRO, de ‘Interne Macedonische Revolutie’. Hij werd verkozen op een eenheidslijst met andere par- tijen die twee zetels haalde; de andere ver- kozene vervoegde de ECR. Volgens wat wij horen, probeert Le Pen verwoed die Polen en die Bulgaarse revolutionair aan boord te hij- sen om aan zeven landen te geraken. Riskant Zowel Farage als Le Pen zitten daarmee in een riskante positie. Als men maar net de zeven landen haalt, betekent dit dat elk land op zijn eentje bij elke vorm van ongenoegen de fractie kan opblazen. Le Pen weet wat dat is: destijds had het FN onder leiding van Bruno Gollnisch de rechtse ITS-fractie, en ook die bestond maar nipt uit het aantal vereiste lan- den. Toen een Italiaan een stoute opmerking maakte over de Roemenen waren die weg, en zakte ITS in elkaar. Zal het nu anders lopen? Dat valt af te wach- ten. Het voortbestaan van de fractie van Farage hangt af van een FN-overloopster – en zo’n mensen, leert de politieke ervaring, zijn niet te beroerd om later nog eens over te lopen. De vraag of Le Pen en Vlaams Belang zullen slagen, wordt met de dag onwaarschijnlijker. Zelfs indien het lukt, zal het lot van hun fractie vijf jaar lang steeds afhangen van twee illustere Oost-Europese partijen, die op elk gewenst moment (bijvoorbeeld bij de lan- cering door Wilders van iets zoals het ‘Polen- meldpunt’) het zaakje kunnen opblazen. Krijgt Le Pen alsnog een fractie rond, zal dat een grote prestatie zijn, maar comfortabel is de startpositie geenszins. HDG Terwijl de ‘serieuze’ gazetten vorige week schreven dat de toetreding van N-VA tot de liberale ALDE-fractie al zo goed als rond was, kon u in ’t Pallieterke een scenario lezen waarbij N-VA voor ECR koos en Verhofstadt de grote verliezer werd. Op het ogen- blik dat we dit schrijven, heeft ECR met 68 zetels een kleine voorsprong op de 67 ALDE- zetels van Verhofstadt: tenzij Verhofstadt nog een blauw konijn uit zijn hoed tovert, is ECR de winnaar. Bollekenskermis Een stapje vooruit Deze week staan er twee belangrijke gebeurtenissen op het programma. Donder- dag vergadert de sp.a-leiding over de voorbije verkiezingscampagne. Het gaat er stuiven, want voorzitter Tobback ligt onder vuur. Waarom? Dat leest u op blad- zijde 1. Een dag eerder trekt Bart de Wever met zijn rapport naar de koning. Naar we hier en daar konden vernemen, zal hij zijn eindrapport overhandigen en komt er zo een einde aan zijn informatieopdracht. De Fluppe zal woens- dag nog wel wat last hebben van een jetlag, dus valt het af te wachten of hij zich meteen aan het lezen zet. Maar daar heeft hij mede- werkers voor. In het rapport van De Wever zullen de ver- schillende mogelijkheden staan voor het vor- men van een regering. Daartussen ook de optie met MR en met of zonder cdH. De kans dat de Franstalige christendemocraten mee- doen, wordt algemeen als zeer gering inge- schat. Als Bart de Wever het ja-woord heeft van MR, dan kan er verder gepraat wor- den. Hoogstwaarschijnlijk wordt dan een CD&V’er aangesteld als formateur. Dat MR zou meedoen aan een rechtse coalitie met aan Vlaamse zijde N-VA, CD&V en Open Vld, is een realiteit. Voor MR is het kiezen tussen vijf jaar oppositie, of kiezen voor zeven ministerspos- ten, en ook nog eens de PS een fameuze hak zetten. Dat de N-VA uiteindelijk niet koos voor de fractie van de Europese liberalen, was in eerste instantie een streep door de rekening van Verhofstadt. Maar eigenlijk zijn de libera- len blij dat ze de N-VA niet in hun fractie heb- ben. Dat akkefietje zal geen roet in het eten gooien als de Open Vld in een volgende fase wordt uitgenodigd om in de federale regering te komen, en wie weet, via een omweg ook in de Vlaamse regering. Rutten wil op beide niveaus meespelen, dat is geweten. Of een stapje achteruit Met MR en met of zonder cdH, één zaak is zeker. In de volgende federale regering – met N-VA – zal er niet over communautaire zaken gesproken worden. Dat is de eis van de Frans- talige partijen, en daar lijkt de N-VA positief op te antwoorden. Dat is natuurlijk pure the- orie, want er moet verder onderhandeld wor- den over de praktische uitvoering van de zesde staatshervorming. De N-VA kan vanuit de ver- schillende regeringen één en ander sturen of vertragen, maar dan komen die obstakels hoe dan ook op de regeringstafels. De MR zal het onderste uit de kan willen halen om zo het vertrouwen te blijven behouden van de ach- terban en de Franstaligen in het algemeen. De jongste arresten over de faciliteiten door de Raad van State zijn een voorbeeld van een gevolg van de zesde staatshervorming. In het nadeel van de Vlamingen. In het kamp van Servais Verherstraeten bleef het deze week heel stil. Nog een gevolg van de zesde staats- hervorming: de regio’s krijgen meer bevoegd- heden, maar de werkingsmiddelen daarvoor stijgen niet mee. Dat zal vooral voor Wallonië en Brussel een groot probleem vormen. Auto- matisch komt dat dan op de agenda van de federale regering. En wat met een figuur als Thierry Damien, niet-benoemd burgemeester van Linkebeek. Amper acht maanden geleden nog volbloed FDF’er, maar in december over- gestapt naar de MR. Voor vooral: hij lapte de taalwetten aan zijn laars, reden waarom hij niet benoemd werd door Bourgeois. Dat kan nog leuk worden in een regering waar N-VA en MR samen zitten. De nieuwe Mercier “Ik waarschuw de MR dat ze moeten oppas- sen met wat ze nu proberen te doen”, zei PS- voorzitter Magnette. “De Franstaligen zijn al in de minderheid, als je binnen die minderheid dan ook nog eens geen meerderheid hebt, dan ben je ultraminoritair.” Magnette zegt enigs- zins omfloerst dat een regering zonder meer- derheid aan Vlaamse kant geen probleem is, maar dat een regering zonder Waalse meer- derheid absoluut onaanvaardbaar is. O ja? Waarom eigenlijk? Omdat de Walen raciaal superieur zijn? Omdat zij, zoals kardinaal Mer- cier ooit zei, een volk zijn om te heersen, terwijl de Vlamingen een volk zijn om te dienen. Hij zei letterlijk – in het Frans natuurlijk – tegen een Vlaamse geestelijke: “Ik ben geboren uit een volk dat bestemd is om te heersen, u bent geboren uit een volk dat bestemd is om te die- nen.” Puur biologisch racisme dus, op basis van afstamming. Magnette denkt duidelijk volgens dezelfde lijnen. Op één punt heeft Magnette gelijk: een regering met de MR als enige Franstalige partner zou amper 25 pro- cent van de Franstaligen vertegenwoordigen. In de vorige tripartite hadden de “Vlaamse” partijen samen bijna 47 procent van de stem- men. Een minderheid, inderdaad, maar wel een grotere. Goesting De goesting is groot bij N-VA om het des- noods alleen met de MR te proberen. Liever een rechts front tegen Di Rupo dan moeilijk doen over communautaire problemen. Maar die rechtse regering zal een aantal moeilijke budgettaire knopen moeten doorhakken. Een aartsmoeilijke keuze. Kortom, woensdag weten we hoe groot de “goesting” is van MR en N-VA om samen in een federale regering te stappen. Of we daar gelukkig mee moeten zijn? Neen, maar een tri- partite voorspelt nog meer onheil. Samen met de PS in een regering zitten, dat ziet CD&V dan weer niet zitten. Maar ja, wat CD&V nu zegt, heeft volgende week misschien al geen bete- kenis meer. Denk aan de plotse ommezwaai van Wou- ter Beke bij de vorming van vorige regering. Blijft over als enig alternatief: een verplicht huwelijk tussen N-VA en PS als grootste par- tijen hier en aan de overkant, samen met CD&V en cdH. Ook die combinatie kan ons niet bekoren. Voor de N-VA komt daarbovenop dat de achterban op het congres van eind janu- ari duidelijk gekozen heeft voor confedera- lisme. In een volgende regering stappen zon- der ook maar iets van die congresteksten mee te nemen, zal een opdoffer betekenen voor een pak trouwe militanten. We zijn benieuwd. Lode Vereeck Op welke basis wordt iemand door een par- tij naar voor geschoven als kandidaat gecoöp- teerd senator. Verleden week schreven we het nog: ofwel dient het om gebuisde kandida- ten op te vissen, ofwel dient het om iemand te belonen. Zelden wordt een gecoöpteerd sena- tor aangeduid omwille van zijn capaciteiten. Open Vld heeft Lode Vereeck aangeduid als gecoöpteerd senator. Twee jaar geleden ver- scheen een vraaggesprek in ’t Pallieterke waar hij duidelijk aangaf voorstander te zijn van een vergaand confederalisme. Begin februari dit jaar keerde hij LDD de rug toe en stapte over naar Open Vld. Die overstap was al een jaar voorbereid. Dat Gwendolyn Rutten onder- tussen het confederalisme uit het partijpro- gramma had laten stemmen, stoorde Vereeck blijkbaar niet. Het confederalisme waar hij al die jaren in geloofde, slikte hij in één keer door. Dat moet beloond worden. Met een zetel in de Senaat. Bedankt, Gwendolyn. Pech voor het Fossiel Voor het postje van gecoöpteerd senator, waar Lode Vereeck mee ging lopen, waren zo’n twintig kandidaten. Eén van die kandi- daten was Herman de Croo, beter bekend als het Belgisch Wetstraatfossiel. Hij is weliswaar verkozen in het Vlaams Parlement, maar dat is niks voor onze Herman, want dat wordt door hem aangevoeld als een degradatie. Bij Open Vld gaan er steeds meer stemmen op einde- lijk eens afscheid te nemen van Herman de Croo en zo kansen te bieden aan een jongere generatie. Maar het werd Lode Vereeck, en Herman de Croo mag tegen zijn “goesting” in het Vlaams Parlement blijven zitten. De Croo is heel ongelukkig. Ook ongelukkig is Gente- naar Sas van Rouveroij, die hoopte opnieuw in het Vlaams Parlement te geraken als opvol- ger van De Croo. Niet dus.

Pallieterke nr 26 van 25 juni 2014

Pages Overview