Pallieterke nr 26 van 25 juni 2014

Actueel25 juni 2014 2 Uit de smalle beursstraat PS al bezig met economische oppositie De aanvallen van de PS-kopstukken Paul Magnette en Elio di Rupo op een mogelijke centrumrechtse coalitie zijn zelfs schijn. Psychologisch heeft de PS al voor de sociaaleconomische oppo- sitie gekozen. Wat was het belangrijkste politieke feit van vorige week? Niet de fulminerende Elio di Rupo in de kranten en op tv. Niet de interviews van Paul Magnette, die zijn grote baas na-aapte. Neen, het was het supersnelle PS-communiqué dat het rapport van de Commissie Pen- sioenhervorming naar de prullenbank verwijst. Onontvankelijk, onbe- spreekbaar… Voor velen in de Wetstraat was dit een duidelijk poli- tiek signaal. De PS heeft werkelijk geen zin de komende vijf jaar in een economische hervormingsregering te zitten. De aanval op het pensioenrapport is zeer verhelderend omdat het om een sociaaldemocratisch werkstuk gaat. Er staan uiteraard zaken in die de socialisten niet graag lezen, zoals de verhoging van de wet- telijke pensioenleeftijd tot 67 jaar, maar eigenlijk is ter linkerzijde toch duidelijk de consensus gegroeid dat we langer moeten werken om de pensioenen betaalbaar te houden. En dat de grote verschillen tussen de pensioenen van werknemers, ambtenaren en zelfstandigen niet meer van deze tijd zijn, dat weten veel socialisten ook. Bovendien staan in het rapport echt zeer linkse voorstellen, zoals het zwaarder belasten van pensioensparen. Maar de PS heeft op 25 mei gebloed op haar linkerflank. Minder dan gevreesd, maar voor Di Rupo en co is het nu zaaks die verloren schapen opnieuw naar de stal te loodsen. En dat kan niet met het voeren van een herstelbeleid. De PS wil de maatregelen om de vergrijzing betaalbaar te houden aan zich laten voorbijgaan. Ze wil ook geen 14 miljard euro besparen zoals de Nati- onale Bank voorstelt. Op de studiedienst aan de Keizerslaan hebben ze hun berekeningen al gemaakt. Zelfs met een extra vermogensbe- lasting van 5 miljard euro - het zijn de bedragen die bij beleggings- clubs de ronde doen - moet er nog zwaar bespaard worden, ook in de sociale zekerheid. De rapporten en de cijfers die de Europese Com- missie, Eurostat, de OESO en de Nationale Bank de voorbije weken naar buiten hebben gebracht, maken veel PS’ers moedeloos. Bovendien is er vorig weekend nog een lijk uit de kast gevallen. In de begroting is een gat geslagen van 1,9 miljard euro omdat er min- der inkomsten zijn dan gedacht. De budgettaire opdracht voor de vol- gende regering wordt zwaarder en zwaarder. De vraag moet bijna elke dag gesteld worden: wil de PS daaraan meehelpen? Met een fulminerende PTB in de Kamer wordt dat zeer moeilijk. Het is nu al duidelijk, tijdens de zondagse tv-debatten op de RTBF en RTL. Raoul Hedebouw somt steevast de multinationals op die amper of geen belastingen betalen. De PS’ers in de studio kijken beschaamd naar hun handen. Komt nog bij dat de Waalse socialisten sowieso in de Waalse rege- ring zullen zitten en dat ook daar een zware sanering staat te wach- ten. Niet alleen omwille van de staatshervorming, die weliswaar bevoegdheden overhevelt maar niet alle middelen doorsluist naar de deelstaten. In Namen is de tijd van de kaasschaafmethode voor- bij. Harde besparingen zijn nodig. Inmiddels blijft de Waalse regio- nale staatsschuld - 16 miljard euro - maar stijgen. Met allerlei boek- houdkundige trucs heeft de vorige Waalse regering geprobeerd dat onder de mat te vegen, maar het Rekenhof heeft Namen tot de orde geroepen. De PS wil eigenlijk vijf jaar om in Wallonië wat op orde op zaken te stellen terwijl het Vlaams geld nog altijd binnenstroomt. Federaal moeten de anderen het maar oplossen. De kans is reëel dat de komende weken een poging wordt onder- nomen om een klassieke tripartite te vormen. Maar in de Wetstraat is te horen dat de PS daar op een muur zal botsen. De relatie met de MR is op het vriespunt beland en ook de CD&V is het eigengereide optreden van Di Rupo beu. De PS-burgemeester van Brussel, Yvan Mayeur, vertelde na de verkiezingen dat De Wever een ‘toerke’ zou mogen draaien voor de PS met de serieuze dingen zal beginnen. Wel- licht zal straks een Waalse socialist van het Paleis ‘toerkes mogen draaien’ vooraleer we terugkeren naar een scenario van een beleids- ploeg zonder Di Rupo en co. Angélique Vanderstraeten Facebook, het andere gezicht Begin dit jaar vierde Facebook zijn tienjarig bestaan. De Amerikaan Mark Zuckerberg richtte het als 23-jarige student op in februari 2004. Zijn vermogen wordt op twintig miljard dollar geschat. Wereldwijd ligt het aantal gebruikers van zijn geesteskind al een heel eind boven het miljard. Om maar te zeggen dat onderzoek doen naar de wervende kracht van het medium neerkomt op het intrappen van de overbekende open deur. De Gentse criminoloog Lieven Pauwels deed vanuit zijn vakgebied toch even een onder- zoek. Blijkt dat de meeste jongeren via Face- book passief met extremisme in aanraking komen. Dat drie procent ook actief extremist wordt, leidde tot zijn besluit dat Facebook voor bepaalde jongeren de katalysator is op het pad naar gewelddadig extremisme. Zoals, voegt hij eraan toe, “Mein Kampf” van Hitler en het rode boekje van Mao eertijds. Dat vandaag een radicale interpretatie van de koran die drie procent grotendeels kan inspireren, liet hij, allicht uit veiligheidsover- wegingen, wijselijk onvermeld. Dagelijks wordt bewezen dat de “sociale media” nog meer bedenkelijke paden effenen dan alleen dat van politiek en godsdienstig extremisme. Dat staat haaks op hun oorspron- kelijke bedoeling mensen dichter bij elkaar te brengen. Zoals ze vandaag gebruikt en vooral misbruikt worden, staan de “sociale media” eerder symbool voor het almaar verder afbrok- kelen van het laagje beschavingsvernis op de oerinstincten van de “homo sapiens”. Uitdagingen Het recente fenomeen “uitdagen” op Face- book is één van de vele vooral door en voor jon- geren via de “sociale media” verspreide dwaas- heden. In Frankrijk bond een jongeman zich vast aan zijn fiets en dook een zes meter diepe rivier in. Het gewicht van de fiets trok hem naar beneden. Hij verdronk. Zelfmoord was het niet, wel het slecht aflo- pen van een “uitdaging”. Wie er niet op ingaat, draait op voor de kosten van een etentje onder “vrienden”. Die “vrienden” filmden het gevecht voor zijn leven, terwijl de jongeman steeds die- per onder water zakte. Hopelijk waren de “vrienden” zich niet bewust van het drama dat zich voor hun ogen voltrok. Voor zover bekend zetten ze het resul- taat van hun filmwerk niet “online”. Mocht het toch nog opduiken, kan men spreken van een amper te bevatten toppunt van cynisme. Ook bij ons zijn “uitdagingen” in trek. Wie er niet op ingaat, moet aan “vrienden” een bak bier betalen. In Gent en Antwerpen weet de poli- tie niet alles maar al veel van dat aartsgevaar- lijke machogedrag. Verbaasd opkijken van der- gelijke trends onder jongeren doen sociologen niet meer. Via Facebook opvallen is de bood- schap. Hoe sterker een “nummer” hoe groter het gevoel een vedette te zijn die op de “soci- ale media” massaal bekeken wordt. Ordewoorden Sociologen waarschuwen voor steeds extremer gedrag en dito communicatie. Men schreeuwt moord en brand over inbreuken op de privacy, terwijl alle mogelijke privéfilmpjes en -foto’s “online” worden gezet. Daarin strijdt extreme vulgariteit om voorrang met totale ver- dwazing. Hoe ver is iemand al heen die foto’s van zijn smoelwerk waarop het aantal blauwe plekken de nog weinige aan een geweldda- dig “bijwerken” ontsnapte stukjes huid over- treft op het net gooit? Dergelijk fenomeen een “merkwaardige sociale tendens” noemen, klinkt bijna misdadig eufemistisch. Hetzelfde geldt voor wie bij het elkaar uit- schelden het veelvuldige gebruik van onwaar- schijnlijke en van schrijffouten doordrenkte schuttingtaal als “niet echt leuk meer” afdoet. Men vraagt zich beter af of dat taalgebruik voldoet aan het doel “mensen via de sociale media dichter bij elkaar te brengen”. Dat was, naar hun zeggen, toch wat de denktanks achter Facebook voor ogen hadden toen ze de bron naar de miljardairstatus aanboorden. De rea- liteit oogt, zoals meestal, ietwat anders. Vol- gens internetdeskundigen – en die kunnen het weten – speelt Facebook zelfs “pervers” in op een “cultuur” waarin harder, grover, lelij- ker en vuiler als ordewoorden steeds nadruk- kelijker oprukken. Kassa De experts geven toe dat Facebook er zich wel voor wacht extreme gedragslijnen in woord en beeld aan te moedigen. In de overeen- komst met de gebruiker leest men dat geen illegale foto’s of activiteiten geduld worden. Dat is de theorie. De praktijk toont een ander gezicht. Facebook zorgt er voor dat al dat niet- gedoogde materiaal onmiddellijk en moeite- loos via de smartphone “online” gezet kan wor- den. Alleen “nieuwe” filmpjes en foto’s, hoe dwazer hoe liever, staan garant voor de aan- groei van gebruikers, ook hoe dwazer hoe lie- ver. Zij zorgen dan weer voor een meerverkoop door publiciteit, zeg maar het aandikken van het eeuwige kassa, kassa. Zo maakt men de weg vrij voor uit de hand lopende toestanden zoals radicalisering en levensgevaarlijke stunts, zonder dat Facebook juridisch verantwoorde- lijk is voor wat onverantwoordelijke gebruikers allemaal op het net kwakken. Wie niet elke dag zelfs maar af en toe met één en ander gecon- fronteerd wordt, voelt steeds meer de neiging niet langer over “sociale” maar over “asociale media” te spreken. D.Mol De Gucht op de rooster Als het goed is, zeggen we het ook. Aan de manier waarop Karel de Gucht enkele war- rige zinnen uitbraakte en vooral rond de pot draaide, was goed te zien dat de vragen van Ivan de Vadder in De Zevende Dag deze keer níét getelefoneerd waren. Dat de Open Vld’er de Auschwitz-uitspra- ken van Guy Verhofstadt over het nationalisme voor de voeten gegooid kreeg, is op de open- bare omroep geen vanzelfsprekendheid, en blijkbaar was Karel de Gucht zelfs zo vermetel geweest zich daar niet eens op voor te berei- den. En dat voor een interview dat eigenlijk over niets anders ging dan de N-VA en haar keuze om in het Europees Parlement aan te sluiten bij de ECR. Het kan altijd nog beter. We kunnen ons voorstellen dat bijvoorbeeld een Britse jour- nalist die een beetje zelfrespect heeft Kareltje al de hoeken van de studio zou laten zien heb- ben, maar van zulke debatcultuur kunnen wij in ons landje jammer genoeg alleen maar dro- men. Het zal al oppassen worden voor Ivan de Vadder dat er op dit interview geen «bescher- mende maatregelen» volgen. Mediastilte en mediaboycot Bij de N-VA werd ook deze week nog maar eens mediastilte in acht genomen. Ook hier weer: het zou in Groot-Brittannië niet waar zijn. Maar het gevolg was wel dat ze bij de redac- tie van De Zevende Dag al eens diep moes- ten nadenken om de gastenlijst gevuld te krij- gen. Resultaat? Alle andere in het Vlaams Parlement verte- genwoordigde politieke partijen waren deze keer netjes aanwezig, inclusief Christian van Eyken van het UF, die uitleg mocht komen geven over het arrest van de Raad van State over de rondzendbrief-Peeters. O ja, die andere V-partij, het Vlaams Belang, was niet aanwezig. Maar dat is maar logisch ook, want zoals gekend, heeft die partij niets zinnigs te zeggen over bijvoorbeeld die rond- zendbrief-Peeters, de voetbalhype rond de “Red Devils” of de hervormde Senaat. Zo schij- nen ze er op de redactie van De Zevende Dag toch over te denken… Schietgebedje prevelen Het Hollandse “Centrum voor volkscultuur en immaterieel erfgoed” (oef!) predikt een weg met Zwarte Piet zoals die al eeuwen de kinderharten beroert. Piet moet vanaf nu defi- nitief bruin van huid en niet langer zwart ogen. Weg met het kroeshaar, en zijn pak moet “hip- per” worden. De secretaris van het Vlaamse Sinterklaas- genootschap, Raf Rumes, vindt dat kinderen gelukkig maken het enige is wat telt, en dat de ganse discussie rond het “racistische” van Zwarte Piet compleet van de pot gerukt is. Geen haar op zijn hoofd denkt eraan wat dan ook aan diens imago te veranderen. Nu maar een schietgebedje prevelen dat hij, op grond van zijn standpunt over kinderlijk geluk, niet door het “Centrum” van Jozef de Witte gebrandmerkt wordt als onverbeterlijke racist. Het kleine Vlaanderen Vlaanderen is te klein om een eigen voet- balploeg te hebben, dat is althans de mening van menig belgicist. Verleden week schreven we dat het kleine Costa Rica, met 4,6 miljoen inwoners, erin geslaagd is Uruguay te ver- slaan met 1-3. Onze inkt was nog niet opgedroogd, of het kleine Costa Rica overwon ook nog eens het grote voetballand Italië. Daardoor stoot Costa Rica door naar de volgende ronde. Vrij ver- taald: ook een klein land kan groot zijn in voet- bal. Er is geen enkele reden om vast te houden aan één belgische voetbalploeg. Milieuorganisatie Een zekere D.W., vader van een twaalfja- rige dochter, werd zopas veroordeeld voor het jarenlange misbruik van zijn dochter. Hij dwong zijn dochter tot seks met andere man- nen. Eén van die mannen, J.V., met een belang- rijke functie in een Vlaamse milieuorganisatie, is nu veroordeeld tot twaalf jaar gevangenis- straf. Zowel in Gazet van Antwerpen als in HLN wordt zedig gezwegen over welke milieuor- ganisatie het gaat. Mocht het om een rechtse organisatie gaan, zouden beide gazetten dan even zedig gezwegen hebben over de naam van de organisatie? De vraag stellen…

Pallieterke nr 26 van 25 juni 2014

Pages Overview