Pallieterke nr 26 van 25 juni 2014

Zuur & Zoet25 juni 2014 14 Stichter: Bruno de Winter: 1945-1955 Hoofdredacteur Jan Nuyts: 1955-2000 Hoofdredacteur Leo Custers: 2000-2010 Hoofdredacteur: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp Redactie & beheer: Uitgeverij “ ’t Pallieterke ” Cuperusstraat 41 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Fax : 03-231 07 43 E-post: info@pallieterke.info Webstek: www.pallieterke.info ABONNEMENTEN • BINNENLAND 3 maanden e 25,35 6 maanden e 50,70 1 jaar e 101,40 • BUITENLAND Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren. Het abonnementsgeld kan gestort worden op volgende rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB Nu ook beschikbaar voor iPad en Android tabletten Kruisende woorden oplossing 907 B O E R E N P U M M E LA B C D E F G H I J K L 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10907 I N C A S X A Z A L E A 1211 N X U T X K S X B X N A D R A X L A T T E N X T W A D D E N E I L A N D E V O L U T I E X A X U E E R X T I X N O R E N F E X G E N A D E X I K S L O T R E D E X O L E E X R X E X D D P L A N L A D I N G E N X E N D X D E N D E R M O N D E Groeten uit het Oost-Friese eiland Amrum Mijn friseur in het noordoosten van Friesland was een echte farceur : hij knipte en knipte met een Duitse schaar terwijl hij babbelde en brabbelde in het Fries hakte wakken in mijn dun grijs haar en boende mijn rode wangzakken met een witte boenwas. Maar de lotion van zijn friction was zo fris als alleen een jonge Friezin in Friesland is. Hendrik Carette - De grote Broekzeelse staatsman Guy Vanhengel noemde de N-VA, na De Wevers EU-keuze tégen Führer Verhofstadt, een zootje ongeregeld. - Staatsman Vanhengel is allicht de politiek-correcte mening toegedaan dat “zijn” met de FDF versterkte regering de geschiedenis zal ingaan als een zootje geregeld. - Dat derde gewestelijk zootje wordt namelijk “geregeld” met de poen van de overwegend N-VA-gezinde Vlamingen. - Ondertussen gebood het nationale establishment informateur De Wéveur met zijn verslag aan de koning een dagje te wachten, omdat in dit land het scoren van de Rode Duivels belangrijker wordt geacht dan het scoren van een informateur. - Over de informateur gesproken, Elio di Rupo heeft met zijn glashel- dere oproep een federale regering zonder N-VA te vormen, aardig (?) in zijn kaarten laten kijken. - Of waren dat de kaarten van Saksen-Coburg? hvo Op de korrel Talen en betalen In Plus Magazine mochten Christophe Deborsu en zijn Vlaamse vrouw Annick de Wit tien vragen beantwoorden. De sympa- thieke journalist (nu bij Vier) vertelde dat hij van de boze Vlamingen nog nooit een onaan- gename reactie kreeg. Het grootste verschil tussen Vlaanderen en Wallonië? “Talen en betalen.” Blijkbaar is het zowel voor Vlamin- gen als Walen makkelijker Engels te leren dan de taal van de ander. En de financiële situa- tie: Vlaanderen heeft het beter dan Wallonië. Er ontbrak maar één vraag. Waarom dat zo is? Zijn de verschillen tussen Vlamingen en Walen te groot om een duurzame relatie op te bouwen tussen twee landgenoten met een verschillende moedertaal? Volgens Christophe Deborsu zijn ze “in ieder geval groot”. Niet alleen economisch, maar ook cultureel. “Toen ik klein was, lachten we met de houterige Vlaamse nieuwslezers. Nu zet Vlaanderen op tv- én filmgebied de toon, zelfs internatio- naal. En dat geldt voor zoveel andere gebie- den. Som Belgische kunstenaars op die inter- nationaal furore maken en je komt vooral bij Vlamingen uit. Hetzelfde geldt voor de mode, de gastronomie. Wat hip is, is Vlaams. Na de jaren zestig maakte Vlaanderen een inhaal- beweging.” Als leeuw en haan gaan trouwen In hun boek “Dag, Bonjour! Waarom Vla- mingen en Walen gedoemd zijn om te schei- den maar wij misschien niet” hebben Deborsu en De Wit het ook over Vlaams-Waalse huwe- lijken. Hoewel Vlamingen en Walen een land delen, delen ze zelden een trouwboekje, blijkt uit hun cijfers. Terwijl 4,4 procent van de Belgische huwelijken Frans-Belgisch en 2,2 procent Nederlands-Belgisch zijn, komen Vlaams-Waalse huwelijken nog niet aan een halve procent. De verschillen zijn niet alleen groot, we groeien verder uit elkaar. “Vroeger had je een maatschappelijke bovenlaag met dezelfde opleiding en achtergrond, die elkaar kende. Sinds 1988 is het onderwijs uit elkaar gegroeid, werken universiteiten minder samen en zijn er minder plekken waar Walen en Vla- mingen samenkomen. Ze gaan ook veel min- der beroepshalve met elkaar om”, bevestigt de voormalige RTBf-journalist. Zevende staatshervorming Wie denkt dat België met de zesde staats- hervorming verzekerd is van jaren commu- nautaire rust, vergist zich. De zevende staats- hervorming komt er sneller aan dan gedacht. Reden? De centen. De zesde staatshervorming dan: moet Vlaanderen opnieuw bijspringen? En nog die zetels… We hadden het al uitgebreid over het feit dat Vlaamse parlementszetels veel duurder zijn dan zetels voor Franstalige partijen. Een structureel gegeven, dat bij elke verkiezing weer opduikt. Grootste oorzaak is dat in Wallo- nië en Brussel veel meer inwoners om diverse redenen niet gaan stemmen, terwijl de zetels worden verdeeld op basis van het aantal inwo- ners. Dat werd zo eind vorige eeuw al beslist. Toch zijn de vele vergelijkingen die her en der in de media blijven opduiken interessant. “Om één zetel te verwerven in Vlaanderen heb- ben de partijen gemiddeld 46.106 stemmen nodig, in Wallonië gemiddeld 34.419 stem- men. De twee grootste partijen in Vlaande- ren halen met (afgerond) 2,1 miljoen stem- men 51 zetels. De vijf grootste Waalse partijen halen met net geen twee miljoen stemmen 58 zetels”, schreef een lezer in Gazet van Antwer- pen. Di Rupo en Magnette noemen de socia- listen de grootste “familie”. Met amper 16.237 stemmen meer dan N-VA alleen krijgen ze wel drie zetels meer. Franskiljons onder elkaar Met enig leedvermaak volgden wij de bit- sige juridische strijd tussen MR en FDF. De vij- andschap is te snijden. De voorzitters van die partijen zijn zelfs niet meer in staat over dit geschilpunt te onderhandelen. Erger nog, zelfs maar MR weigerde nog altijd te betalen. Vol- gens hun interpretatie was zo’n storting strijdig met de wet op de partijfinanciering. Het FDF kon dat geld dus niet gebruiken voor haar campagne van 2014. Reynders heeft dat bijzonder sluw aangepakt. Zelfs als justitie hem achteraf dwingt dat geld toch nog over te schrijven, komt dat voor het FDF natuur- lijk te laat. De verkiezingen zijn voorbij, en voor héél lang. Omzendbrief geschrapt Leo Peeters is een socialist van een bijna uitgestorven soort: hij was tegelijk een mili- tante Vlaamsgezinde socialist. Inzake de faci- liteiten profileerde hij zich destijds scherper en Vlaamser dan de huidige minister Bourgeois. Peeters’ beroemde omzendbrief bepaalde dat franskiljons in de faciliteitengemeenten tel- kens opnieuw een aanvraag moesten indie- nen om een officieel document in het Frans te kunnen krijgen. Twintig jaar lang was dat voor de Franstali- gen een steen des aanstoots. Ze gingen daar- tegen te keer alsof het een verkapte vorm van genocide was. En nu halen ze hun slag thuis. De tweetalige kamer van de Raad van State vernietigt die omzendbrief. Voortaan moeten franskiljons nog slechts om de vier jaar een aanvraag indienen. De Parti Socialiste is zeer tevreden met die nieuwe regeling. Zij vindt dat daarmee komaf gemaakt wordt met “de administratieve pes- terijen die Franstaligen in de Rand al te lang hebben moeten ondergaan”. Peeters lijkt het vreemd genoeg allemaal niet zo erg te vinden. Maar als de PS gelukkig is, dan weten de Vla- mingen dat zij een nederlaag geleden hebben. Kleuter uit de box? Wij dachten dat we die warhoofdige linkse utopist eindelijk kwijt waren, maar daar steekt hij weer de kop op. Bert Anciaux wordt door de socialisten gecoöpteerd als senator. Als we één ding ten gunste van Bertje kun- nen zeggen, dan is het wel dat hij een ijverige senator was. Maar in zijn geval maakt dat de zaak eigenlijk nog erger. Infantiele warhoof- den zonder gezond verstand richten alleen maar nóg meer schade aan als ze veel en hard werken. Alleen onze medewerker van het Rode Pluche ziet één lichtpuntje in die coöp- tatie. Misschien mag hij af en toe zijn geliefde schietschijf nog eens onder vuur nemen. “In de Senaat kunnen we de waan van de dag over- stijgen en ‘out of the box’ nadenken over de grote maatschappelijke uitdagingen waar ons land voor staat,” zei Anciaux na zijn coöptatie. Dat zou pas een nieuwigheid zijn! Anci- aux die probeert na te denken. Dat deed hij vroeger nooit. Niet in de box en niet eruit. Hij volgde alleen zijn emoties en zijn buikgevoel. In dat opzicht is hij een kleuter. Een kleuter van vierenvijftig jaar, maar toch… was een cadeau met een rare bijsmaak. Alle partijen die ze in elkaar knutselden, weten dat de kaasschaafmethode - hier en daar een beetje besparen - niet meer mogelijk zal zijn. De deelstaten krijgen meer bevoegdheden in arbeidsmarktbeleid, kinderbijslag en gezond- heidszorg, maar de daaraan gekoppelde middelen worden slechts gedeeltelijk over- geheveld. Los het nu maar op, lieve gewes- ten. Journalist Alain Mouton had het erover in Trends. “Eigenlijk moet de zesde staatsher- vorming de federale overheid, die zeer krap bij kas zit, meer financiële ademruimte geven… Tegelijk wordt Brussel door de herfinanciering (460 miljoen euro) van de ondergang gered.” Volgens Mouton zal de Franse Gemeen- schap straks niet direct om nieuw geld komen bedelen. Het nochtans al fors geherfinancierde Brussel wel. Tussen 2009 en 2020 zouden er 170.000 inwoners bijkomen, en Brusselse poli- tici stellen nu al de vraag of ze wel in staat zullen zijn de geregionaliseerde kinderbijsla- gen te kunnen blijven betalen. Ook Wallonië maakt zich zorgen om de besparingsopera- tie. Het herstel verloopt moeizaam en Wallo- nië torst met 18,5 miljard euro een schuld die meer dan drie keer groter is dan de Vlaamse. “Er zit een nieuwe bedeltocht bij andere over- heden aan te komen. En zoals in het verleden zullen de budgettaire problemen van de deel- staten met een nieuwe staatshervorming moe- ten worden opgelost”, besluit Mouton. Vraag is hun advocaten praten niet meer met elkaar. Het gaat dan ook om een kwestie die beide partijen tot in het diepst van hun ziel raakt: geld. Na het uiteenvallen van het kartel MR-FDF weigerde MR een bedrag van 670.000 euro door te storten aan het FDF. De rechter van eerste aanleg had het FDF gelijk gegeven,

Pallieterke nr 26 van 25 juni 2014

Pages Overview